Kto jest pierwszy?

1. Ludzkie myślenie – pragnienie wielkości

Podczas gdy Jezus mówi o swojej ofierze, uczniowie sprzeczają się o to, kto z nich jest największy. Zamiast pytać o sens krzyża, zajmują się tym, kto będzie miał najwyższą pozycję. To pokazuje ludzką naturę – pragniemy uznania, chcemy być kimś ważnym.

2. Wielkość według Jezusa – ostatni i sługa wszystkich

Jezus odwraca ich sposób myślenia: „Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim i sługą wszystkich”. Prawdziwa wielkość to służba, uniżenie, oddanie siebie dla innych. Nie chodzi o prestiż i pozycję, ale o miłość, która daje siebie bez oczekiwania na nagrodę.

3. Dziecko – obraz pokory i ufności

Jezus bierze dziecko, obejmuje je i mówi: „Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje”. W czasach Jezusa dzieci nie miały żadnej pozycji społecznej – były zależne, bezbronne, pozbawione znaczenia.

Jezus pokazuje, że prawdziwa wielkość polega na przyjęciu najmniejszych, na miłości do tych, którzy niczego nie mogą dać w zamian. To w nich obecny jest Chrystus.