Chrzest

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: „Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie.
– Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1213
Chrzest w naszej parafii jest udzielany zazwyczaj w niedzielę podczas Mszy św. o godz. 12:30.


Informacje dla rodziców

Po umówieniu w kancelarii daty Chrztu, należy zgłosić się do kancelarii z dokumentami potrzebnymi by spisać akt Chrztu w księgach parafialnych nie wcześniej niż tydzień przed Chrztem

Dokumenty potrzebne do Chrztu dziecka:
  • Odpis aktu urodzenia dziecka z USC
  • Świadectwo zawarcia sakramentu małżeństwa
  • Dane chrzestnych (ewentualnie świadków) – imię/imiona, nazwisko, wyznania, wiek i adres zamieszkania
  • Zaświadczenia chrzestnych z własnej parafii zamieszkania, że są wierzący i praktykujący i mogą zostać dopuszczeni do godności chrzestnego/ej

Warunki zostania chrzestnym

Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
  • jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
  • ukończył szesnaście lat;
  • jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
  • jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej;
  • nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

(Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 874,§1)

Chrzestnymi nie mogą być:
  • osoby żyjące bez sakramentu małżeństwa
  • osoby niewierzące i niepraktykujące

W przypadku dziecka ze związku niesakramentalnego chrzest jest możliwy, po spełnieniu odpowiednich warunków, jedynie w parafii zamieszkania rodziców (zob. IV Synod Archidiecezji Warszawskiej, Statut 246). Z tego powodu należy zgłosić się do kancelarii parafialnej wcześniej.

Komunia święta

Eucharystia jest zarazem źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego. „Inne zaś sakramenty, tak jak wszystkie kościelne posługi i dzieła apostolstwa, wiążą się ze świętą Eucharystią i do niej zmierzają. W Najświętszej bowiem Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha.



Eucharystia oznacza i urzeczywistnia komunię życia z Bogiem i jedność Ludu Bożego, przez które Kościół jest sobą. Jest ona szczytem działania, przez które Bóg w Chrystusie uświęca świat, a równocześnie szczytem kultu, jaki ludzie w Duchu Świętym oddają Chrystusowi, a przez Niego Ojcu. Przez celebrację Eucharystii jednoczymy się już teraz z liturgią niebieską i uprzedzamy życie wieczne, gdy Bóg będzie wszystkim we wszystkich.

Eucharystia jest więc streszczeniem i podsumowaniem całej naszej wiary. „Nasz sposób myślenia zgadza się z Eucharystią, a Eucharystia ze swej strony potwierdza nasz sposób myślenia”

(Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1324-1327)

Informacja dla Rodziców

  • Przygotowanie dzieci do I komunii św. odbywa się równolegle z katechizacją szkolną
  • Rodzice powinni dostarczyć metrykę Chrztu św. katechecie do końca października oraz – jeśli nie należą do naszej parafii – zgodę proboszcza parafii zamieszkania rodziców
  • Dzieci i rodzice uczestniczą we Mszy św. co niedzielę o godz. 11.00 i w katechezie zaraz po Mszy.

Bierzmowanie

Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej.
– Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1285

Pokuta i pojednanie

Sakrament pokuty i pojednanie w naszej parafii:
– Codziennie podczas każdej Mszy św.
– W pierwsze piątki miesiąca od godz. 17.00


O spowiedzi

Grzechy odpuszczać może tylko Bóg. Instynktownie czuje to każdy, i kto pragnie inną drogą wyzwolić się od winy, sam się łudzi i nie rozumie rzeczy Bożych. Świadomość winy głośno stwierdza, że nie ma na świecie takiej potęgi, która by zdolna była przebaczyć grzech.

Nie potrafi tego żadna nauka i sztuka, ani wszystkie skarby na świecie. Tylko Chrystus przebaczał winy Jawnogrzesznicy, Piotrowi i Łotrowi na krzyżu, i przekazał tę władzę Apostołom, a przez nich biskupom i kapłanom: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane”(J 20,22-23).

Nowoczesne społeczeństwo Wschodu i Zachodu aż nadto dowodzi swym głębokim upadkiem moralnym, że nie można bezkarnie łamać odwiecznego prawa Bożego i dźwigni umoralnienia, jaka jest spowiedź sakramentalna. Zarówno jednostki, jak i całe narody szybko wracają do spoganienia (…) Spowiedź bowiem powraca grzesznikowi duszę utraconą dla Boga, a przez to samo wraca Boga duszy, wraca jej wesele i sprowadza błogosławieństwo.

Spowiedź zapewnia jednostkom szczęśliwą przyszłość na łonie Boga oraz Ojczyznę niebieską, a przez to sprowadza pokój między społeczeństwami i narodami.

Z powyższego wynika, że ustanowienie sakramentu pokuty było ujawnieniem największego Miłosierdzia Bożego, zarówno pod względem doczesnym, jak i wiecznym. Jest to życiodajne źródło wody żywej wytryskujące ku życiu wiecznemu, jest to krynica obmywająca ustawicznie nasze skalanie i sprowadzająca nowe życie w duszy grzesznika.

(…) Przez spowiedź grzesznik staje się zwycięzcą namiętności, pokonuje szatana, który go skusił, bierze pomstę nad światem, który go doprowadził do upodlenia, – natomiast korzy się i przeprasza Ojca miłosierdzia, jak syn marnotrawny i otrzymuje od Niego przebaczenie.

Ten, który przez grzech stał się niewolnikiem piekła, przez spowiedź wydobywa się z przepaści jego i powraca znowu do życia łaski, staje się znowu przybranym dzieckiem Boga.

Który kiedyś pogardzał człowiekiem, który swój upadek szczerze odżałował, wyrządzone krzywdy bliźniemu wspaniałomyślnie naprawił i pojednał się ze swymi bliźnimi? Dlatego ze wszystkich ludzi Chrystus Pan wyróżnił największych nawróconych grzeszników, Magdalenę i Piotra, ukazując się pierwszym po Zmartwychwstaniu.

(…) Dlatego najdroższymi dla spowiedników są tacy penitenci, którzy szczerze spowiadają się z najcięższych grzechów i odmieniają całe swoje życie. Między takim penitentem, a spowiednikiem wytwarza się jakieś duchowe najserdeczniejsze pokrewieństwo.

Aby spowiedź rzeczywiście przyniosła wymienione dobrodziejstwa, należy się do niej należycie przygotować i odprawić z zachowaniem wszystkich warunków, ustanowionych przez samego Zbawiciela. Żaden z siedmiu sakramentów nie wymaga takiego przygotowania i współudziału z łaską, jak sakrament pokuty. Bez zachowania któregokolwiek z pięciu warunków spowiedzi nawet częste przystępowanie do niej pozostanie bez oczekiwanego rezultatu.

Łaska, jaką sprowadza na nas sakrament pokuty, zależy i od Boga i od nas. Bóg zawsze daje łaskę według zamiarów swoich, ale z naszej strony winno być odpowiednie usposobienie. Przede wszystkim trzeba pragnąć, czyli otwierać i rozszerzać swą duszę na łaskę Bożą, jak powiedział Zbawiciel: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” (Mt 5,6). Pragnąć znaczy chcieć i modlić się o łaskę dobrej spowiedzi (por. Łk 1, 53).

Następnie trzeba mieć wspaniałomyślne usposobienie, by niczego Bogu nie odmawiać i pozwolić Mu działać w duszy całą pełnią Jego potęgi. Takie usposobienie czyni duszę podatną na przyjęcie wylewu łaski Ducha Świętego. (…) Przy częstych spowiedziach należy kłaść nacisk na skruchę i postanowienie poprawy, które jest naturalnym wynikiem żalu.

Należy usilnie prosić o łaskę żalu.

(…) Najmniejszy grzech jest obrazą Boga, sprzeciwieniem się Jego woli, niewdzięcznością względem najbardziej miłości godnego Ojca i Dobroczyńcy, niewdzięcznością tym dotkliwszą, iż jestem uprzywilejowanym Jego przyjacielem. (…)  

(Sł. B. ks. M. Sopoćko, Rozważania o Miłosierdziu Bożym i konferencje. O spowiedzi, AAB, T. LVII, mps, s. 272-276)

Namaszczenie chorych

Osoby chore pragnące przyjąć sakramenty chorych (spowiedź, komunia św. i namaszczenie chorych) mogą się zgłosić telefonicznie lub zostać zgłoszone w zakrystii.
Księża odwiedzają chorych w I piątki miesiąca.

Małżeństwo

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

– Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1055, § 1.


Przez ten sakrament Duch Święty sprawia, że jak Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie (Ef 5,25), tak małżonkowie chrześcijańscy, równi godnością, starają się podtrzymywać i umacniać swoje małżeństwo przez wzajemne oddanie i niepodzielną miłość, która wypływa z Boskiego źródła miłości, aby łącząc czynniki boskie i ludzkie, wśród pomyślności i przeciwności trwali w wierności ciałem i duchem, dalecy od wszelkiego cudzołóstwa i rozwodu.
– Konstytucja duszpasterska o Kościele, Gaudium et spes, nry 48,50

Kapłaństwo

Zapraszamy na rozmowę!
Umów się, przyjdź i porozmawiaj o sakramencie kapłaństwa.

image/svg+xml